Dlaczego nie lubimy świąt?

Ja lubię Święta, ale nienawidzę sprzątania ;)

http://fashionznaczymoda.blogspot.com/

Wymarzone święta można mieć i w Warszawie. Sprzątanie? Prawda natyrałam się jak wół przed coroczną przedświąteczną imprezą dla przyjaciół i znajomych, w domu rodzinnym zaś bałagan aż miło (nikt nie odczuwa potrzeby sprzątania a gości informuje się, że to dom z aprobatą dla bałaganu), wielka rodzina? Totalny brak z tego prostego powodu, że nigdy jej za wiele nie było, jeszcze więcej wykruszyło się przez burzliwy wiek dwudziesty a ci co się nie wyruszyli machają zza granicy, sztuczność – ponownie – mała rodzina wszyscy się lubią a że chyba ogólnie jesteśmy dla siebie mili nie ma w święta czego udawać. Prezenty lubimy wszyscy – głównie dawać – tak więc w sumie wszyscy spiskują po kątach co komu kupią – co jest w sumie fajne i miłe bo poświęca się czas myśląc o drugiej osobie. Co do jedzenia trudno mi cokolwiek powiedzieć. Nawet jeśli nie lubię wszystkich potraw lubię że są raz do roku. Poza tym mamy rodzinną tradycję wybierania się 23 grudnia do McDonalda bo w domu nie ma nic do codziennego jedzenia. Myślę, że to jak obchodzimy święta zależy od nas – jeśli chcemy możemy się pozbyć tego co nas denerwuje i przytrzymać jeszcze dłużej to na co tak czekaliśmy będąc dziećmi.

Zaczynam się cieszyć, że u mnie jest normalnie….
Sprzątam tak jak co tydzień (odkurzanie, mycie podłóg, mycie łazienek, ścieranie kurzy i kuchnia), a że prócz tego codziennie lub co 2 dni odkurzam chociaż to nie ma tak strasznie dużo roboty, nasz dom ogarniam w około 3-4 h, zależy jak syn pozwoli. Okna i firanki i tak myję 2 razy w roku, wiosną i jesienią, także na Święta są jeszcze czyste.
Jemy tylko to co lubimy, nie musi być 12 potraw, gotujemy tyle ile jesteśmy w stanie zjeść (chociaż mój tato zazwyczaj robi wędzone szynki, boczek plus własnej roboty pasztet to mu wychodzi więcej;) ). Choinkę ubieramy kiedy nam się chce, w tym roku to było dziś, rok temu tydzień przed Wigilią.
Prezenty kupujemy tylko najbliższym (dzieci rodzicom i vice versa) plus drobiazg w postaci słodyczy czy ptasiego mleczka dla „nie swoich dzieci”.
Kolędy tylko jeśli ktoś ma ochotę to śpiewa, nie ma tradycji, że muszą być śpiewane. Często lecą w tle.
Także ja lubię Święta, bo dla Nas to jest czas żeby odpocząć i po prostu pobyć razem.

To o czym piszesz to kwestia środowiska, w jakim się wychowujesz. Smutny obraz się z tego wyłania. U mnie jest inaczej, u mnie też się sprząta, ale tak już jest skonstruowany ten świat chrześcijański, że dwa razy do roku robi się generalne porządki, nie aby ciotki mogły obgadać to ale, by „przygotować dom na przyjście Jezusa”. Nie jestem wierząca ale myślę że tak kwestia jest sprytnie rozwiązana. Inaczej leniwce nigdy by się za generalne sprzątanie nie wzięły. ;)

mam w sumie podobnie. akurat lubię jedzenie świąteczne (w sumie większość – jest w mnie ryba po grecku, nie ma karpia, są dobre pierogi i uszka)… ale wszystko inne jest masakrą. nienawidzę tego nagłego sprzątania… zresztą Święta to jeden z niewielu okresów w roku, w których wszyscy się żremy :P także pt 4 jest u mnie odwrotnością ;)

A u mnie jest tak nawet po raz pierwszy hurra! W tym roku nie obchodzimy prawdziwych swiąt tzn. nie ma spinki na choinkę, pucowanie,12 prawdziwych potraw, których nie ma komu jesć, bo jestesmy w trójkę. Mamy tylko trochę gałązek, żeby pachniało lasem, ale później nie trzeba całego drzewka wyrzucać! Każdy robi sobie do jedzenia to, co lubi, sprzątanie przypomina cotygodniowe a ja mogę spać do południa a później czytać, czytać ksiązki, bo na co dzień nie mam aż tyle czasu. Idealnie:) Wszystkim życzę też ich idealnych swiąt- bez spinki:)

Sprzątanie mi nie przeszkadza, trochę jestem pedantka higieniczna i widzę każdy włos na podlodze, święta czy nie święta :D Lubię wigilijne potrawy, bo jestem fanką ryby, a u nas w domu zawsze jest śledź na 15 sposobów. Super :) Ponadto święta to zawsze pretekst, żeby wziąć urlop i pojechać do Polski do rodziców :) Jedyne, czego nienawidzę, to to, że zawsze znajdzie się okazja do kwasów i kultywowania piekiełka. Tzn: kto do kogo przyjechał/nie przyjechał/przyszedł bądź nie przyszedł na wigilię/złożył życzenia/nie tak się zachował. Jakimś magicznym sposobem w dzień, w który wszelkim złościom powinno się dać wolne, jest dokładnie na odwrót. Człowiek chciałby, żeby była wigilia jak na obrazku z książki o tradycjach polskich, a jest jakaś ciocia obrażona na inną ciocię itp. Żeby było śmieszniej, po świętach im często przechodzi ;) Męczy mnie to psychicznie i tyle.
Kolędy (polskie) uwielbiam, mama jest muzykiem, ja po podstawowej muzycznej, więc śpiewamy na głosy kiedy sie da hihihi.
Nie cierpię za to wysyłania życzeń na fejsie/smsem/mailem. Nie znoszę maniakalnie kopiuj-wklej ple-ple-ple. Taka osoba od razu jest u mnie skreślona. Jeśli komuś zależy, by mi życzyć czegokolwiek, niech się pofatyguje i chociażby zadzwoni, albo wykona minimum wysiłku i prześle kartkę wypisaną odręcznie.

Zawsze kiedy zbliżają się święta, a razem z nimi wysyp takich komentarzy ludzi, którzy „nienawidzą świąt” i „wcale na święta nie czekają” to robi mi się po prostu smutno. Smutno mi z Twojego powodu i żal mi Ciebie Moniko i wszystkich innych malkontentów, że nie mają takich świąt jak ja. Takiej rodziny, jak ja. No ale przecież narzekanie to nasz sport narodowy. Ale ja mam bliskich, którym najszczerzej na świecie życzę wszystkiego najwspanialszego i którym kupowanie prezentów to sama radość (zwłaszcza, kiedy pomyślę, że wywołam u nich na twarzy uśmiech). To, co piszesz o dwudniowej sztuczności i późniejszym powrocie do nienawiści jest dość przerażające, z takimi ludźmi faktycznie nie chciałabym spędzić świąt. Jedzenie u mnie w domu na święta jest przepyszne dlatego, że gotujemy to, co lubimy i pałaszujemy z przyjemnością. A potem grzejemy nogi przy kominku, słuchamy jak Michael Buble śpiewa Blue Christmas, pijemy wino i dajemy się dziadkowi ogrywać w Scrabble. Wiem, że Święta się już kończą, mam nadzieję, że byłaś w nie trochę szczęśliwsza niż zwykle i życzę dużo uśmiechu i trochę mniej cynizmu :)

Nienawidzę świąt!!!!!!!!Pseudokolęd, zakupów, gotowania. Czekam kiedy to sie skończy i wrócę do normalności. Dodam, że mam fajną mamę i córkę i resztę rodziny. Jednak mój poziom stresu np. dziś (23 XII) jest mega olbrzymi. Chyba zejdę na zawał albo coś innego. Toleruję te dni tylko ze względu na moją mamę, która hołduje tej tradycji. Na dodatek pracuję w galerii jednej teraz i jak obserwuję tych ludzi, to mam mdłości…

O jak Cie rozumiem! Trafilam dopiero na Twojego bloga, bo przy okazji swiat zaczelam szukac ludzi, którzy ich nie lubią…. I zgadzam się. Lubię święta, ale wolę je spędzac za granicą, z moim cudownym narzeczonym. Mamy tak podobne zdanie na spędzanie świąt, lubimy jeść podobne rzeczy. Święta w Polsce mnie po prostu… męczą. Te wszystkie szopki, jedzenie ( też nie uwielbiam wszystkiego, a już zwłaszcza karpia i śledzika. A makowiec też mógłby nie istnieć dla mnie. a mandarynki kocham!). Rodzine moją kocham i nie mogłabym bez niej żyć. Ale po kilku godzinach szczebiotania, robienia różnego rodzaju uwag ipt. mam dość i chcę uciec. Brakuje mi w Wigili… Duchowości. Chciałabym ją po prostu spędzać inaczej niż na jedzeniu, jedzeniu i jedzeniu, piciu, lataniu wokół choinki i czasem dziwnych rozmowach. Tutaj mam spokoj, cisze. Jesli bym miala zrobic wigilie- to po swojemu, bez zbytniego spalania sie. Nic nie musze!
Wszyscy myślą, że jak żyjesz na emigracji, to pewnie płaczesz w poduszkę, że tak daleko jesteś od rodziny, że nie spędzasz świąt z nimi itp. Nieprawda. Jeśli chcę spędzać święta z rodziną- po prostu to robię. Jeśli nie- zostaję na miejscu, z wyboru. I też jest o.k. Przynajmniej nie muszę przez trzy dni ładować w siebie tonę jedzenia, latać po wszystkich nawet jak nie mam ochoty. A z rodzicami i siostrą rozmawiam na skypie :-).