Otwieramy butik!

Pierwszą sukienkę spakowałam w swoim starym pokoju, w domu moich rodziców. Na początku magazynowałam tam wszystko – od ubrań przez kartony do wstążek. Stamtąd również zarządzałam całą firmą. Oczywiście po pracy, bo cały czas byłam jeszcze na etacie. Wracałam do domu i wieczorami realizowałam zamówienia, a potem osobiście zawoziłam je na pocztę. Bywało, że gnałam na całodobową na Świętokrzyskiej, ponieważ wszystkie inne były już zamknięte.

Kilka miesięcy później Roman Zaczkiewicz zaproponował mi, żebym zaczęła sprzedawać swoje sukienki u niego w studiu, które mieściło się na I piętrze przy ul. Poznańskiej w Warszawie. Okazało się to strzałem w dziesiątkę. Równo pół roku po otworzeniu sklepu poszłam ostatni raz do pracy na etacie. Dzień później zabrałam wszystkie swoje rzeczy i rozpoczęłam największą przygodę swojego życia. Żeby nie marnować czasu, zamieszkałam w odległości 30 sekund od studia na Poznańskiej (już się stamtąd wyprowadziłam, więc mogę to zdradzić, bo długo to była tajemnica). I powiem w skrócie: od tamtej pory harowałam dzikie ilości godzin, żeby w końcu dojść do tego, co jest sednem tej notki.

Nic się nie dzieje samo z siebie. Obydwoje z Romanem spędziliśmy ostatnie dwa lata, non stop pracując. Przez ten czas nauczyłam się więcej niż przez wszystkie poprzednie lata w życiu wzięte. Dostałam też znacznie mocniej w kość, niż się spodziewałam. Nigdy tego nie pisałam, ale to jest chyba dobry moment: gdyby nie wsparcie i wiedza biznesowa Romana, to na pewno by mi to tak sprawnie nie poszło. Ogromnie za to dziękuję, zwłaszcza że kulisy prowadzenia marki modowej to połączenie maratonu z rollercoasterem. Bywały miesiące, podczas których kryzys gonił kryzys, a ja budziłam się z płaczem. Potem oczywiście przychodziły sukcesy i znów okazywało się, że mam najlepszą pracę na świecie.

Powoli obydwoje zaczęliśmy zatrudniać coraz więcej osób, dzięki czemu ja na przykład mogłam przestać pakować paczki, aby zająć się rozwijaniem strategii marki. Wprowadziłam do usług firmy szycie miarowe. Obydwoje bez przerwy poszerzamy swoją wiedzę, staramy się bez przerwy uczyć i szukać lepszych rozwiązań.

Pamiętam taki moment wiosną 2016 r., kiedy stałam na balkonie, bo klientów w środku było tylu, że naprawdę nie było gdzie szpilki wcisnąć. A to był środek tygodnia, godzina 12:00! To było ostateczne potwierdzenie tego, że przestajemy się mieścić w studiu na I piętrze. Uznaliśmy, że trzeba poszukać czegoś większego.

I wtedy zaczęła się zabawa…

Ceny lokali użytkowych w Warszawie są olbrzymie. Obejrzeliśmy mnóstwo powierzchni – od 100 metrów na I piętrze w samym sercu Mokotowskiej do 20 metrów z witryną i wejściem od ulicy, ale w jakiejś bocznej uliczce. Zlecaliśmy szukanie własnym pracownikom i agencjom oraz próbowaliśmy robić to sami. I ciągle coś było nie tak. Głównie było za drogo, ale również za dużo do remontu, za brzydka klatka, za słaba okolica, zbyt dziwny właściciel… Horror. Ja sama przestałam już wierzyć w to, że kiedykolwiek cokolwiek znajdziemy. Aż tu nagle przed świętami Bożego Narodzenia przyszedł święty mikołaj! Zadzwonił do nas właściciel pewnej agencji nieruchomości i powiedział, że ma coś idealnego. Pfff, słyszałam to już sto razy, a potem okazywało się, że lokal może i jest idealny, ale pod budkę z kebabem.

Tym razem jednak okazało się inaczej.

Nie wierzyłam. Obejrzeliśmy lokal dwukrotnie i zdecydowaliśmy się na wynajem. Od tego momentu do czasu zobaczenia umowy byłam bliska zejścia na zawał. Byłam jedną wielką czarną myślą. A co, jeśli ktoś nas przebije cenowo? Albo właściciel się rozmyśli? A może tam jest jakiś haczyk? Może to zabytek? Pewnie nie można robić remontu! Na pewno coś jest nie tak! Aaa, na pewno ten lokal nie istnieje! A wszystko mi się przyśniło!

Za czarnowidztwo powinnam dostać Nobla.

Na kilka dni przed wyjazdem na Pitti Uomo podpisaliśmy umowę. Pamiętam, że ze zmęczenia (szykowanie się na Pitti to mnóstwo pracy) nawet tego nie świętowaliśmy. Ale to nic, ponieważ mam nadzieję, że na wiosnę odwiedzisz nas w butiku, więc po prostu zaczniemy świętować to z Tobą!

Na razie nie zdradzamy lokalizacji – wszystko w swoim czasie. Obecnie jesteśmy na etapie ustalania projektu z architektem. Później czeka nas remont. Jeśli oglądasz mnie na Insta Stories, to być może kilka razy rzuciła Ci się w oczy taka kamienna podłoga. To butik. Jednak spokojnie, tego kamienia się pozbędziemy, a ja za trzy miesiące będę specjalistką od kładzenia podłóg.

A teraz napiszę to jeszcze raz (tak mnie to cieszy, że muszę): otwieramy butik! Najprawdziwszy, wymarzony i wyczekany butik! Taki z wejściem od ulicy, olbrzymimi witrynami i w genialnej lokalizacji!

I to mi się nie śni! Aaaa! Przepraszam: Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!

PS. Szukam asystentki do butiku. Jeśli interesujesz się elegancką modą damską, jesteś perfekcyjnie zorganizowana, masz doświadczenie w sprzedaży i nie boisz się pracy z kimś tak wymagającym jak ja, to napisz na kontakt@monikakaminska.com.